این کارگردان ایرانی با زنان مشکل دارد؟
تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۵۴۴۰۴
به گزارش همشهری آنلاین، این فیلم که برای نخستین بار در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۹۷) به نمایش درآمد ساخته مهدی علی‌میرزایی در مقام نویسنده و کارگردان است.
علی‌میرزایی عمدتا بابت نوشتن فیلم‌نامه آثاری چون گشت ارشاد و در مدت معلوم شناخته شده گرچه پیش از این چند تله فیلم را هم کارگردانی کرده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علی‌میرزایی فارغ التحصیل کارشناسی کارگردانی سینما از دانشکده سینما و تئاتر تهران و کارشناسی ارشد فلسفه اسلامی از دانشگاه تهران است و از جمله آثار وی در مقام نویسنده می توان به فیلم های پارادایس، تخته گاز، کاتیوشا و هفت معکوس اشاره کرد.
گرچه پالتو شتری با فرمی کمدی وار آغاز می کند اما دقایق ابتدایی فیلم، دیالوگ‌ها و شخصیت ها کاملا به مخاطب اثبات می کند که قرار نیست تماشاگر یک کمدی باشد؛ فیلمی که البته در نهایت قرار نیست در هیچ ژانری بگنجد.
پالتو شتری که به گفته برخی منتقدان تلاش دارد تا نمودهایی فلسفی را به کار گیرد (و احتمالا نماینده فارغ التحصیل فلسفه بودن کارگردانش باشد) و (شاید برای سطح بالا نشان دادن خود) این نمودها را با رگه های روانشناختی مخلوط کند، در نهایت به خروجی ای می رسد که حتی کاریکاتوری از هیچ کدام از این ها (فلسفه و روانشناسی) هم نیست.
در هیاهوی آمد و رفت بازیگرانی که نه به درستی معرفی می شوند و نه افکارشان شکلی از یک ساختار دارد، شاهد قصه ای هستیم که تناقضاتش نه خنده دار است و نه متاملانه. شخصیت های پالتو شتری که هرگز تلاشی در جهت شناخت غیرسطحی آنان صورت نمی گیرد صرفا می روند و می آیند و هدفی از هیچ کدام از کارها و رفتارهایشان ندارند. پالتو شتری همانقدر که بی هدف و سرگردان شروع می کند بی هدف و سرگردان هم تمام می کند و اساسا صحنه بزن و برقص انتهایی فیلم همانقدر که بی ربط است، به شکلی شاید پایان بندی مناسبی بر یک قصه بی سروته باشد.
این که شخصیتی سینمایی راه برود و جملاتی از بزرگان فلسفه غرب را به زبان بیاورد آن فیلم را بدل به یک فیلم فلسفی نخواهد کرد به خصوص وقتی که این مواجهه شکلی از تمسخر زنان باشد.
در حقیقت فیلم فلسفی تعریف مشخصی دارد: فیلمی که به دنبال مطرح کردن یک مسئله، پاسخ دادن به یک مسئله و یا دست کم تشریح دقیق و توصیف کامل مختصات یک مسئله است؛ به عبارت دیگر فیلم فلسفی درست از جایی که روی پرده تمام می شود در ذهن بیننده‌اش آغاز می شود و بسته به میزان اثری که بر ذهن این مخاطب داشته تا مدتی همراه اوست. این همراهی همانطور که گفته شده بسته به میزان اثرگذاری و ارتباط گیری فیلم با ذهن مخاطب داشته و می تواند از چند ساعت تا چند ماه و حتی چندین سال را دربرگیرد.
شخصیت اصلی پالتو شتری فرید با بازی سام درخشانی آدمی است که ظاهرا علاقه ای به تحصیلات آکادمیک و دانشگاه ندارد اما تمام زمان خود را در این فضا (دائما به عنوان یک مستمع آزاد در کلاس های دانشگاه زمان می گذراند) و فضاهای مرتبط با آن (کافه های نزدیک دانشگاه، نشست و برخواست با دانشجویان، حتی به عنوان یک مدرس شیفته دانشگاه در مقطع ارشد به یکی از اقوام تدریس خصوصی می کند) سپری می کند و رفتارش با طرز فکرش کوچک‌ترین شباهتی ندارد؛ کیانا با بازی بهاره کیان‌افشار دختری است که ظاهرا هدفی والاتر از ازدواج نداشته و در همین راستا مادرش هم برای این امر جایزه تعیین کرده است.
شاه بیت شخصیت های این فیلم هم کوهیار کوهان‌دژ با بازی بانیپال شومون است؛ یک دکترای فلسفه که ذهنیت عقب افتاده و یا پالتوی شتری ای که به او ارث رسیده است (و پوشیدنش باعث مجموعه ای از رفتارهای هیجانی و توهین به دیگران می شود) او را به سمتی می‌برد که جز توهین و تحقیر زنان فراغت دیگری ندارد.
کوهیار نمونه بیشمار افرادی است که با توهم دانش و با اتکای به یک مدرک دکتری، خود را محق تماشای از بالا به پایین دیگران و در اینجا زنان می دانند و تفکر پوسیده برتری به دلیل جنسیت را گاه و بیگاه به میان میکشند.
او با استناد به جمله ای منسوب به نیچه که می گوید «به سراغ زنان می روی؟ تازیانه را فراموش نکن» (این عبارت یکی از مشهورترین جملات نیچه است که او این عبارت را در کتاب «فراسوی نیک و بد» در بخش گزین گویه هایش، آورده است) تلاش دارد که به عنوان یک مرد و یک فیلسوف که به دانش بزرگان فلسفه غرب – به ویژه نیچه_ اشراف دارد به تحقیر زنان بپردازد و احتمالا شکل ظاهری چهره و سبیلش هم تلاشی است در جهت اصرار بر مشابهت این فیلسوف نما با نیچه؛ دریغ از این که یک فلسفه‌خواندۀ واقعی می داند که نیچه اگرچه در ارتباط با زنان ناموفق بود اما زن ستیز نبوده است.
منتقدی نوشته بود: به نظرم کارگردان فلسفه و سینماخوانده پالتو شتری فیلمی ساخته که هم توهین به فلسفه است و هم توهین به سینما. این اما تفسیر خیلی مثبتی نسبت به این فیلم است چرا که یک قلم که مهم‌ترین قلم است جا افتاده و آن زنان است. کاش پالتو شتری صرفا به سینما و فلسفه توهین می کرد و کلیشه نخ نمای تحقیر زنان را کنار می گذاشت.
به مدد افزایش آگاهی جمعی و درک قدرت تخریبی برخی از جملات، ضرب المثل ها و اصطلاحات، جامعه مدت نسبت زیادی است که از برخی از این کلیشه های نخ نمای توهین آمیز عبور کرده است؛ به همین دلیل است که دیگر حتی عقب مانده ترین اذهان هم برای بانمک بودن خود در واگویی یک لطیفه از پیش درآمدهایی چون بهره گیری از اسم اقوام استفاده نمی کنند.
در قرینه ای مشابه بهره گیری از لطیفه ها و یا جملاتی که اساسا هوش و جنسیت زنان را هدف گرفته اند، مدت هاست که محلی از اعراب ندارند و به کارگیری آنان نه موجب جذابیت گوینده که باعث طرد آنان می شود.
پالتو شتری به دلیل همان توضیحی که از آغاز این نوشتار بیان شد حتی قدمی به این سمت هم نمی رود که بگوییم شخصیتی چون کوهیار را در راستای نکوهش چنین شخصیت هایی معرفی می کند. به همین دلیل این سوال را در ذهن مخاطب ایجاد می کند که در چنین زمانه ای چرا هنوز فیلسازی باید بخواهد که با دستاویز قرار دادن تحقیر و یا شوخی با زنان جذاب و سرگرم کننده باشد؟
پالتوی ۲۴۰ میلیون تومانی چند هزار نفر را به سینما کشاند؟
کد خبر 737887 منبع: ایرنا برچسب‌ها کارگردانان سینمای ایران خبر مهم جشنواره فيلم فجر بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران زنانمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: کارگردانان سینمای ایران خبر مهم جشنواره فيلم فجر بازیگران سینما و تلویزیون ایران سینمای ایران زنان علی میرزایی پالتو شتری شخصیت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۵۴۴۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شکست جادوگر بریتانیایی پس از توهین به وفایی
به گزارش تابناک، حسین وفایی بعد از باخت به جاد ترامپ در یک هشتم قهرمانی جهان، از محل برگزاری مسابقات جهانی کروسیبل به شدت انتقاد کرد. سالن کروسبیل در شهر شفیلد انگلستان یکی از محبوب‌ترین سالن‌های مسابقات است که اکثر اسنوکربازهای اروپایی خاطرات بسیاری در آن دارند. سال‌هاست که این سالن میزبان مسابقات قهرمانی جهان است و مردم زیادی برای تماشای مسابقات در آن سالن، تلاش می‌کنند.
وی در خصوص محل تمرین این سالن، اظهار داشت: اتاق تمرین شبیه به گاراژ است و بوی بد، تمام وقت در اطراف آن حس می‌شود. اگر از من بپرسید که سال آینده به اینجا می‌آیم یا خبر قطعا جوابم منفی خواهد بود. به کشورهای دیگر مثل چین و عربستان نگاه کنید که چطور مسابقه برگزار می‌کنند و با کروسبیل مقایسه کنید. اگر مسابقات جهانی به عربستان برود برای من بهتر و نزدیک‌تر است.
البته حسین تنها شخصی نیست که از این سالن انتقاد کرده است و رونی اُسالیوان، برترین اسطوره اسنوکر جهان نیز در پاسخ به سوال برخی خبرنگاران در خصوص تغییر سالن میزبانی، گفته است که اتفاق بدی نیست و موافق است که این میزبانی در نقاط مختلف جهان انجام شود.
شان مورفی رتبه هشتم جهان که به خاطر ضربات صاف و چال‌کردن‌های از راه دور، به جادوگر ملقب شده در جواب وفایی، عنوان کرد: اینجا یک زمین بسیار با ارزش است. برای یک بازیکن اسنوکر حرفه‌ای یک توهین به حساب می‌آید که صراحتاً از خانه ما انتقاد کند. حسین باید در مورد نحوه کار تور جهانی حرفه‌ای‌ها و روابط با فدراسیون جهانی و شرکای این پخش و مکان‌های آن و اینکه چقدر این مکان‌ها خاص هستند، آموزش ببیند.
وی ادامه داد: حسین فکر می‌کند که با انتقاد آشکار از سالن کروسبیل به رشد ورزش کمک می‌کند؟ به نظرم او هیچ کمکی به ورزش نکرده و قطعا کسی وفایی را مجبور به حضور در کروسیبل نمی‌کند. همیشه مادرم به من یاد داده که اگر حرف خوبی برای گفتن نداری چیزی نگو. حسین می‌خواهد که به این سالن باز نگردد؟خب باز نگردد، اون مجبور نیست به اینجا بیاید.
مورفی با اشاره به ارزش این سالن برای بازیکنان اسنوکر، گفت: شاید وفایی چون در بریتانیا بزرگ نشده، مانند بسیاری از بازیکنان بریتانیا از نظر عاطفی با این مسابقات مرتبط نیست. شاید این مکان مثل بقیه برای حسین خاص نباشد اما او به عنوان یک کودک ۹ ساله مانند من به اینجا نیامده که به یاد بیاورد که برای گرفتن امضا از استیو دیویس، قهرمان ۶ دوره اسنوکر، در راهروها می‌دویدم. احتمالا او چنین خاطراتی ندارد اما اینجا برای بازیکنان اسنوکر زمین بسیار با ارزشی است و حسین باید این را به خاطر داشته باشد.
وی پس از آنکه به شکل توهین آمیزی نسبت به برترین اسنوکرباز ایرانی اظهار نظر کرد، در اولین بازی پیش‌روی خود نتوانست پیروز شود و با نتیجه ۱۳-۹ مقابل استفن مگوایر، رتبه ۲۸ اسنوکر جهان نتیجه را واگذار کرد و از رقابت‌های قهرمانی جهان حذف شد. اختلاف او و حریفی که موفق به حذف او شد، ۲۰ رتبه است.
خودکشی از رزیدنت‌ها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»